นมัสการด้วยใจที่ยอมจำนน

(Worship with a surrendered heart) ​

​

อับราฮัมจึงพูดกับคนใช้ทั้งสองของท่านว่า “อยู่กับลาที่นี่เถิด เรากับลูกจะเดินไปที่โน้นนมัสการพระเจ้า แล้วจะกลับมาหาพวกเจ้า”

ปฐมกาล 22:5​

​

จากเรื่องราวใน ปฐมกาล 22 อับราฮัมถูกทดสอบให้ถวายอิสอัค บุตรที่เขารักที่สุด แต่เขาเลือกที่จะเชื่อฟังและไว้วางใจในพระเจ้าอย่างสุดหัวใจ การกระทำของเขาไม่เพียงเป็นการเชื่อฟังเท่านั้น แต่เป็นการนมัสการที่แท้จริง — การนมัสการที่เกิดจากใจที่ “ยอมจำนนต่อพระเจ้าโดยสิ้นเชิง”

ในพันธสัญญาใหม่ เราได้เห็นความหมายของการนมัสการที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เมื่อพระเยซูคริสต์ทรงมอบพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อไถ่เราให้เป็นไท การตอบสนองที่แท้จริงของเราต่อความรักนี้ คือการถวายชีวิตทั้งหมดแด่พระองค์ด้วยความรักและความกตัญญู — การนมัสการที่ไม่จำกัดอยู่แค่บทเพลงหรือพิธีกรรม แต่คือ “การมอบตัวเองทั้งหมดเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิต” (โรม 12:1)

นมัสการด้วยใจที่ยอมจำนน จึงหมายถึงการยอมให้พระประสงค์ของพระเจ้ามีอำนาจเหนือทุกสิ่งในชีวิต  ยอมสละสิ่งที่เรารัก เพื่อถวายเกียรติแด่พระองค์ ด้วยใจที่รักและเชื่อมั่นในพระคริสต์ผู้ทรงมอบพระองค์เพื่อเรา