เหล็กลับเหล็ก-ชีวิตกระทบชีวิต
“เหล็กลับเหล็กฉันใด มนุษย์ก็ลับเพื่อนของตนฉันนั้น”
— สุภาษิต 27:17
การเป็นส่วนหนึ่งของพันธกิจนมัสการ ศิลปะ และสื่อ ไม่ได้หมายถึงแค่สิ่งที่เกิดขึ้นบนเวที หลังมิกเซอร์ หรือหน้ากล้องเท่านั้น เราแต่ละคนมีหน้าที่ต่างกัน — บางคนร้องเพลง บางคนเล่นดนตรี บางคนทำเสียง ทำแสง กล้อง หรือกราฟิก — แต่เราทุกคนมีเป้าหมายเดียวกัน คือการสร้างบรรยากาศที่ช่วยให้ผู้คนได้สัมผัสถึงการทรงสถิตของพระเจ้า
พันธกิจของเราไม่ได้มีแค่ “การสร้างประสบการณ์นมัสการ” แต่คือ “การมีชีวิตเป็นการนมัสการ” ทั้งในวิธีที่เรารับใช้ การดูแลกัน และการเติบโตในพระคริสต์ร่วมกัน การนมัสการที่แท้จริงเริ่มต้นขึ้นนานก่อนเสียงเพลงแรกหรือแสงไฟแรกจะเปิด มันเริ่มในหัวใจของเรา ในความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน และในความตั้งใจที่จะ “ลับกันและกันด้วยความรัก”
พระเจ้าไม่ได้ออกแบบให้เรารับใช้ตามลำพัง พระองค์วางเราไว้ในชุมชน เพราะการเติบโตที่แท้จริงเกิดจากความสัมพันธ์ — ชีวิตที่ส่งผลต่อชีวิต สุภาษิต 27:17 กล่าวว่า “เหล็กลับเหล็กฉันใด มนุษย์ก็ลับเพื่อนของตนฉันนั้น” เวลาที่เหล็กสองชิ้นถูกลับกัน จะเกิดแรงเสียดทานและประกายไฟ ซึ่งบางครั้งอาจไม่สบายใจ แต่จุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อทำลายกัน แต่เพื่อทำให้คมขึ้น แข็งแรงขึ้น และพร้อมใช้งานมากขึ้น — เช่นเดียวกับที่พระเจ้าทรงใช้เราลับกันและกันให้ดีขึ้นในพระองค์ บางครั้งการลับกันมาจากคำหนุนใจ บางครั้งก็มาจากคำตักเตือน จากคำพูดที่อ่อนโยน หรือจากการสนทนาอย่างจริงใจ พระเจ้าทรงใช้ทุกช่วงเวลา แม้แต่ช่วงที่ยาก เพื่อขัดเกลาใจของเรา เสริมสร้างลักษณะของเรา และทำให้เรากลายเป็นผู้รับใช้ที่ดียิ่งขึ้น แต่สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อทั้งสองฝ่าย “ยอมให้ลับ” — หมายถึง เราต้องมีใจถ่อม พร้อมเรียนรู้ และพร้อมให้ทั้งคำจริงและความรักแก่กัน
เมื่อเรามีท่าทีเช่นนี้ ทีมของเราจะไม่ใช่แค่กลุ่มคนที่ทำงานร่วมกันในวันอาทิตย์ แต่จะเป็น “ครอบครัวฝ่ายวิญญาณ” ที่เติบโตไปด้วยกัน ทั้งในด้านจิตวิญญาณ ความคิดสร้างสรรค์ และความสัมพันธ์ ทีมที่ดีที่สุดไม่ใช่ทีมที่เก่งที่สุด แต่คือทีมที่ “มีหัวใจที่ดีต่อกันมากที่สุด”
อัครทูตเปาโลเข้าใจสิ่งนี้เมื่อท่านกล่าวว่า “จงเอาอย่างข้าพเจ้า เหมือนอย่างที่ข้าพเจ้าเอาอย่างพระคริสต์” นี่คือหัวใจของการเป็นศิษย์ ไม่ใช่ความสมบูรณ์แบบหรือการมีตำแหน่ง แต่คือการเดินไปด้วยกันสู่พระเยซู และพูดว่า “มาด้วยกันเถอะ เราจะติดตามพระองค์ไปด้วยกัน”
พระเยซูทรงเป็นแบบอย่างที่สมบูรณ์แบบ พระองค์ไม่ได้เพียงแค่สอนคำสอนแก่เหล่าสาวก แต่ทรง “ใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขา” พวกเขาเห็นวิธีที่พระองค์รัก ให้อภัย อธิษฐาน และรับมือกับแรงกดดัน พวกเขาไม่ได้เรียนแค่คำพูดของพระองค์ แต่เรียนรู้ “วิถีชีวิต” ของพระองค์ และสิ่งนั้นได้เปลี่ยนชีวิตพวกเขาไปตลอดกาล นี่คือภาพของการเป็นพี่เลี้ยงและการเป็นสาวกในพันธกิจนมัสการ ศิลปะ และสื่อ คือการเดินไปด้วยกัน แบ่งปันสิ่งที่พระเจ้าทรงทำในชีวิตของเรา ซื่อสัตย์ต่อกัน และช่วยกันเติบโต ทั้งในด้านทักษะและฝ่ายวิญญาณ บางครั้งอาจหมายถึงการถามไถ่เพื่อนร่วมทีมที่กำลังเหนื่อยล้า การอธิษฐานด้วยกันก่อนรับใช้ การหนุนใจผู้ที่รู้สึกถูกมองข้าม หรือแม้แต่การให้คำแนะนำอย่างรักเพื่อให้เขาเติบโต
เวที มิกเซอร์ หรือกล้อง — ทั้งหมดนั้นเป็นเพียง “เครื่องมือ” แต่พันธกิจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้น “บนเวที” แต่คือสิ่งที่เกิดขึ้น “ระหว่างเรา” วิธีที่เรารัก รับใช้ และลับกันนอกเวที จะสะท้อนออกมาในพลังและความจริงใจของสิ่งที่เกิดขึ้นบนเวที เมื่อเรามีหัวใจและเป้าหมายที่เป็นหนึ่งเดียวกัน ผู้คนจะไม่ได้แค่เห็นความสามารถ แต่จะสัมผัสได้ถึงการทรงสถิตของพระเจ้าผ่านความสามัคคีของเรา
ดังนั้น ขอให้เราตั้งใจลงทุนในกันและกัน ให้พันธกิจของเราเป็นที่ที่ผู้คนได้รับการหนุนใจและเติบโต ให้เราให้คุณค่ากับ “ลักษณะชีวิต” มากกว่า “ผลงาน” ให้ความสำคัญกับ “ผู้คน” มากกว่า “การผลิตงาน” และเน้น “การเป็นสาวก” มากกว่าความสมบูรณ์แบบ เพราะเมื่อเราดำเนินชีวิตเช่นนี้ ความคิดสร้างสรรค์ของเราจะกลายเป็นการนมัสการ การทำงานร่วมกันของเราจะกลายเป็นพันธกิจ และความสัมพันธ์ของเราจะสะท้อนพระคริสต์ออกมาอย่างงดงาม
คำอธิษฐาน:
"พระเจ้า ขอบพระคุณที่ทรงเรียกเราให้รับใช้พระองค์ผ่านพันธกิจนมัสการ ศิลปะ และสื่อ ขอบพระคุณสำหรับทุกคนในทีมที่นำของประทานและหัวใจของเขามาถวายแด่พระองค์ ขอทรงช่วยให้เราลับกันด้วยความรัก พูดความจริงด้วยพระคุณ หนุนใจกันเมื่อจำเป็น และเติบโตไปด้วยกันในความถ่อมใจและความเป็นเลิศ ขอให้ความสัมพันธ์ของเราสะท้อนพระทัยของพระองค์ และขอให้ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของเรานำเกียรติมาสู่พระนามของพระองค์ อาเมน"
คำถามสำหรับการใคร่ครวญ:
-
ใครคือ “เหล็ก” ในชีวิตของคุณ? มีใครเคยหนุนใจ ตักเตือน หรือช่วยให้คุณเติบโตในพระเจ้าและในพันธกิจบ้าง? ความสัมพันธ์นั้นส่งผลอย่างไรต่อคุณ?
-
ตอนนี้คุณกำลัง “ลับ” ใครอยู่ไหม? มีใครในทีมที่คุณสามารถหนุนใจ สอน หรืออธิษฐานเผื่อได้ไหม? คุณจะเริ่มอย่างไร?
-
เมื่อเกิด “แรงเสียดทาน” ในทีม เช่น ความเห็นต่างหรือคำแนะนำ คุณมองเห็นสิ่งนั้นเป็นปัญหา หรือเป็นโอกาสในการเติบโต?
-
วัฒนธรรมของทีมเราตอนนี้เป็นอย่างไร? เรากำลังสร้างทีมที่เปิดใจ จริงใจ และพร้อมเติบโตหรือไม่? เราจะพัฒนาให้ดีขึ้นได้อย่างไร?
-
สัปดาห์นี้คุณสามารถทำสิ่งใดอย่างหนึ่ง เพื่อสร้างวัฒนธรรม “เหล็กลับเหล็ก” ในทีม — เช่น การอธิษฐาน หนุนใจ หรือพูดคุยอย่างตั้งใจ