แบกการทรงสถิตของพระเจ้าร่วมกัน
การให้เกียรติ การยอมจำนน และความเคารพซึ่งกันและกันในทีมรับใช้
“แล้วพวกปุโรหิตที่หีบพันธสัญญาของพระยาห์เวห์นั้นก็ตั้งอยู่บนดินแห้งท่ามกลางแม่น้ำจอร์แดนมั่นคง ขณะที่ชนอิสราเอลทั้งหมดเดินข้ามโดยที่ฝ่าเท้าของพวกเขาไม่เปียกน้ำ จนกระทั่งชนชาติทั้งหมดได้ข้ามแม่น้ำเสร็จสิ้นแล้ว”
โยชูวา 3:17
การนมัสการไม่ใช่แค่เสียงเพลง — แต่มันคือ “ท่าทีในใจ” ที่แสดงถึงความถ่อมใจ ความสามัคคี และความเคารพต่อพระเจ้าและต่อกันและกัน!
ในพระธรรม โยชูวาบทที่ 3 เราเห็นภาพของ ปุโรหิต 4 คน ที่รับผิดชอบในการแบกหีบพันธสัญญาของพระเจ้า พวกเขาต้องประสานกัน เดินไปพร้อมกัน ไม่มีใครเดินเร็วกว่า ไม่มีใครบ่น หรือคิดว่าตนเองแบกหนักกว่าใคร เพราะนี่ไม่ใช่ภาระธรรมดา แต่มันคือ “การแบกการทรงสถิตของพระเจ้า”
หากหนึ่งในพวกเขาเลือกที่จะไม่ยอม คนอื่นคงเดินหน้าต่อไม่ได้ และทั้งประชาชาติก็จะไม่สามารถข้ามแม่น้ำได้!
วันนี้ พวกเราคือผู้รับใช้ที่แบกพระสิริของพระเจ้าในรูปแบบใหม่ — ไม่ใช่หีบทองคำอีกต่อไป — แต่เป็นการแสดงออกผ่านเสียงของเรา ผ่านท่าทีของใจ และผ่านความสัมพันธ์ในทีมของเรา!
เปาโลได้ให้หลักการสำคัญไว้ว่า:
“จงรักกันด้วยใจจริงเหมือนญาติพี่น้อง จงให้เกียรติกันและกันมากกว่าที่ให้กับตัวเอง” — โรม 12:10
“จงทำทุกสิ่งโดยไม่บ่นหรือโต้แย้ง เพื่อว่าพวกท่านจะไม่มีที่ติและบริสุทธิ์ เป็นลูกของพระเจ้า…” — ฟีลิปปี 2:14–15
พระเจ้ากำลังฟังเสียงเพลงของเรา — แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือ พระองค์กำลังมองดู ท่าทีของหัวใจ ของเราที่มีต่อกันและกัน
หากเราพูดนินทากัน บ่นกัน หรือแข่งขันกันเอง เรากำลังบั่นทอนการทรงสถิตของพระเจ้าในหมู่พวกเรา แต่ถ้าเรายอมจำนน ให้เกียรติ และยกชูซึ่งกันและกัน เรากำลังสร้างบรรยากาศที่พระเจ้าจะ เสด็จมาประทับอยู่ และสำแดงพระองค์ท่ามกลางเรา
ความเป็นหนึ่งเดียวไม่ใช่ความเหมือนกัน — แต่คือหัวใจที่เดินไปในทิศทางเดียวกันเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้าและต้อนรับการทรงสถิตของพระองค์ ขอให้เราทุกคนร่วมกันแบกการทรงสถิตของพระเจ้า ด้วยใจที่ให้เกียรติ ยอมจำนน และเคารพซึ่งกันและกัน เพื่อให้การนมัสการของเรานำพระองค์เข้ามาสถิตอย่างแท้จริง!
คำอธิษฐาน:
"ข้าแต่พระบิดาเจ้า...ขอบพระคุณสำหรับเกียรติที่พระองค์ทรงประทานให้ข้าพระองค์ได้มีส่วนร่วมในการรับใช้พระองค์และแบก การทรงสถิตของพระองค์
โปรดสอนข้าพระองค์ให้เดินในความถ่อมใจ ความยำเกรง และความเป็นหนึ่งเดียว...โปรดอภัยข้าพระองค์สำหรับทุกครั้งที่ข้าพระองค์ได้บ่น นินทา หรือไม่ให้เกียรติเพื่อนร่วมทีม
ขอพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงหล่อหลอมใจของข้าพระองค์ให้สะอาดบริสุทธิ์ และใช้ข้าพระองค์เป็นเครื่องมือแห่งการหนุนใจ...ขอให้การนมัสการของพวกเราเป็นที่พอพระทัยทั้งในเสียงเพลงและในน้ำใจ...ในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน!"
คำถามสำหรับการใคร่ครวญ:
-
ฉันให้เกียรติทีมงานคนอื่นด้วยคำพูดและท่าทีของฉันหรือไม่?
-
ฉันยอมรับและเคารพผู้นำด้วยความเต็มใจหรือยังมีใจต่อต้านหรือวิจารณ์?
-
มีวิธีปฏิบัติอย่างไรบ้างที่ฉันสามารถหนุนใจหรือยกชูเพื่อนร่วมทีมในสัปดาห์นี้?
-
เมื่อฉันรู้สึกขุ่นเคือง ฉันจัดการกับความรู้สึกนั้นด้วยการอธิษฐานและให้อภัย หรือฉันกลับปล่อยให้มันกลายเป็นการบ่นหรือนินทา?